Στο τέλος του περασμένου χρόνου οι αναλυτές έβλεπαν την τιμή του πετρελαίου Brent για το 2011 να κυμαίνεται μεταξύ των 70-80 δολαρίων το βαρέλι. Η υψηλότερη, σχετικά με τους προηγούμενους μήνες, τιμή οφειλόταν, στην εκτίμηση ότι η διεθνής οικονομία έμπαινε σε φάση βραδείας αλλά σταθερής ανάκαμψης. Δύο μήνες μετά η τιμή του Brent έφθασε τα 116 δολάρια σαν αποτέλεσμα των ιστορικών εξεγέρσεων στον ισλαμικό κόσμο.
Ποια θα είναι η επόμενη εξέλιξη; Θα φθάσει η τιμή του Brent το ιστορικό υψηλό των 145 δολαρίων που σημειώθηκε τον Ιούλιο του 2008; Θα το ξεπεράσει; Και τότε ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη διεθνή οικονομία; Ο γνωστός μας οικονομολόγος Nuril Rubini αποδίδει την οικονομική κρίση του 2008 στην άνοδο της τιμής του πετρελαίου που προηγήθηκε.
Στον σύγχρονο κόσμο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας από την τιμή του πετρελαίου εξαρτάται όχι μόνον η ανάπτυξη στις βιομηχανικές χώρες αλλά και η ίδια η ζωή δισεκατομμυρίων φτωχών ανθρώπων του τρίτου κόσμου.
Παράδειγμα, τα απαραίτητα για τη ζωή βασικά γεωργικά προϊόντα. Η τιμή των λιπασμάτων, των εντομοκτόνων αλλά και η κίνηση των γεωργικών μηχανημάτων είναι συνάρτηση της τιμής του πετρελαίου. Αύξηση της τιμής του πετρελαίου σημαίνει αυτόματη αύξηση της τιμής των τροφίμων ακόμα και των πιο βασικών όπως είναι το ψωμί και το ρύζι.
Τον Φεβρουάριο του 2011 σημειώθηκε η υψηλότερη τιμή εικοσαετίας στα τρόφιμα σαν αποτέλεσμα της τελευταίας ανόδου της τιμής του πετρελαίου.
Η τιμή των βιομηχανικών προϊόντων επίσης είναι συνάρτηση της τιμής του πετρελαίου. Αύξηση όμως της τιμής των προϊόντων σημαίνει αδυναμία κατανάλωσης με τελικό αποτέλεσμα την ανεργία.
Υπηρεσίες όπως οι μεταφορές και ο τουρισμός αισθάνονται ιδιαίτερα τις επιπτώσεις του ακριβού πετρελαίου. Συνολικά κάθε παραγωγική δραστηριότητα συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με την τιμή του πετρελαίου.
Γιατί όμως σημειώθηκε αυτή η κατακόρυφη άνοδος τους δύο τελευταίους μήνες;
Μια ματιά στις χώρες που παράγουν πετρέλαιο και στην κατά προσέγγιση αναλογία της κάθε μιας στην παγκόσμια παραγωγή εξηγεί τη περιρρέουσα αβεβαιότητα.
Στην Σαουδική Αραβία αντιστοιχεί το 24% της παγκόσμιας παραγωγής, στον Καναδά το 13%, στο Ιράκ και το Ιράν από 10%, στο Κουβέιτ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στην Ρωσία από 9%, στη Βενεζουέλα το 8%, στο Μεξικό, στις Η.Π.Α., στη Νορβηγία και στην Ινδονησία από 5%, στη Λιβύη, την Κίνα, την Αλγερία και το Καζακστάν από 2%, στο Μπαχρέιν και το Ομάν το 1%.
«Το πετρέλαιο δεν αγαπάει τις αναταραχές» είναι ένα συνηθισμένο ρητό στον κόσμο της οικονομίας. Πολλές από τις παραπάνω χώρες βρίσκονται σε ασταθέστατη ισορροπία ή ακόμα όπως η Λιβύη σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου. (Δες προηγούμενα άρθρα μας με τίτλο «Το Ισλαμικό ντόμινο και η Ελλάδα» και «Μπαχρέιν: η επανάσταση και η γεωστρατηγική της σημασία»). Σήμερα ο μόνος φαινομενικά σταθερός παράγων σε μία ταραγμένη περιοχή είναι η Σαουδική Αραβία. Για πόσο όμως; «Αν η Σαουδική Αραβία κρυολογήσει τότε η παγκόσμια οικονομία θα μπει στην εντατική» έγραψε πρόσφατα ένας αναλυτής.
Με βάση την σημερινή αβέβαιη πραγματικότητα οι χώρες της ευρωζώνης διαμορφώνουν στρατηγικές για τα επόμενα πιθανά σενάρια. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία. Η Ισπανία, εξάλλου, μόλις προχθές, πήρε τα πρώτα μέτρα αντιμετώπισης μιας νέας πετρελαϊκής κρίσης μειώνοντας μεταξύ των άλλων και την τιμή των εισιτηρίων στα τρένα.
Τι να σημαίνει όμως το ακριβό πετρέλαιο στην ήδη κλονισμένη οικονομία της χώρας μας; Πόσο εφαρμόσιμο μπορεί να είναι, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, το περιώνυμο μνημόνιο με τις διαδοχικές τους «επικαιροποιήσεις». Και τι θα γίνει αν το πετρέλαιο αυξηθεί ακόμη περισσότερο;
Είναι θέμα ελάχιστου χρόνου η τελευταία κατακόρυφη αύξηση της τιμής του πετρελαίου να επιδράσει στην πραγματική οικονομία της χώρας μας. (Μόλις χθες η Olympic air ανακοίνωσε την κατάργηση όλων των πτήσεων εξωτερικού).
Ακριβό πετρέλαιο σημαίνει αύξηση των τιμών βασικών αγαθών, του πληθωρισμού, της ύφεσης, της ανεργίας. Μπορεί η κοινωνία να το αντέξει; Θα καταφύγει η κυβέρνηση σε αυταρχικές μεθόδους για να αντιμετωπίσει την κοινωνική οργή;
Στην κρίσιμη σύνοδο κορυφής της 25ης Μαρτίου προβλέπεται ότι οι ισχυρές χώρες θα προασπίσουν τις δικές τους οικονομίες και δε θα θελήσουν να συνδράμουν τις ασθενέστερες χώρες της ευρωζώνης.
Τι θα προκύψει από τις διαδοχικές συσκέψεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς την ερχόμενη Τρίτη; Θα μάθει επιτέλους την αλήθεια ο ελληνικός λαός;
Πηγη www.ellispoint.gr
