Adopt. Adapt. Improve . Οι Χώρες -στις οποίες επικρατούν φυσιολογικές συνθήκες και καθεστώς κανονικότητας- διέρχονται μία μετεκλογική περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας οι πολιτικές αναλύσεις έχουν την τιμητική τους και οι κομματικές αποτιμήσεις μονοπωλούν το ενδιαφέρον των Πολιτών τους, ελλείψει μίας πυκνής πολιτικής επικαιρότητας. Ο λόγος προφανής: αρχικά, κάθε νεοεκλεγείσα κυβέρνηση πλέει πρόσω ηρέμα, απολαμβάνει μία εύλογη περίοδο χάριτος και δικαιούται ένα χρόνο στοιχειώδους προσαρμογής. Αντίστοιχα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης αφήνονται να βυθιστούν σε μία εσωστρέφεια και -all going well- επιτυγχάνουν να αναδυθούν, κατόπιν ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής. Σε αντίθεση όμως με ό,τι συμβαίνει σε άλλες Χώρες και με ό,τι συνέβαινε και στη δική μας στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, εμείς -και λέγοντας “εμείς”, αναφερόμαστε πρωτίστως στο πολιτικό μας προσωπικό- οφείλουμε να κινηθούμε full steam ahead, διότι οι παρούσες συνθήκες και το υφιστάμενο καθεστώς πόρρω απέχουν από το να χαρακτηριστούν οι μεν φυσιολογικές, το δε κανονικότητας. Είτε επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας στην Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία είτε εστιάσουμε την προσοχή μας στην εγχώρια λιμενική βιομηχανία, οδηγούμεθα σε ένα τουλάχιστον ασφαλές συμπέρασμα: τα αποτελέσματα της δικής μας αναβλητικότητας – αν όχι αδράνειας- μπορούν να αποτελέσουν τα αίτια της ανάπτυξης -αν όχι επικράτησης- ανταγωνιστικών μητροπολιτικών (ή wannabe μητροπολιτικών) ναυτιλιακών κέντρων ή/και εμπορικών λιμένων του εξωτερικού. Αξίζει να σημειωθεί πως μόνο μέσα στο μήνα Σεπτέβριο, αφ´ ενός στο Λονδίνο (London International Shipping Week) αφ´ ετέρου στη Λεμεσσό (Maritime Cyprus Conference) ένας από τους βασικούς λόγους συναντήσεων που πραγματοποιήθηκαν και ένα από τα κύρια θέματα συζητήσεων που έλαβαν χώρα ήταν η προσέγγιση των Ελλήνων Εφοπλιστών και η προσέλκυση των ναυτιλιακών τους επιχειρήσεων. Αρκεί κανείς να διαβάσει τις εκτενείς ανταποκρίσεις των διεθνών ναυτιλιακών εντύπων εγνωσμένου κύρους “Tradewinds” (18/09) και “Lloyd’s List” (04/09, 08/09, 14//09) αλλά και τα σχετικά πρόσφατα δημοσιεύματα των έγκριτων Ελληνικών εφημερίδων “Ναυτεμπορική” (10/09) και “Καθημερινή” (13/09), προκειμένου να επιβεβαιώσει πως αυτά που διαβάζει αποτελούν απλώς την κορυφή του παγόβουνου εκείνων που είτε εμπεριστατωμένα σχεδιάζονται είτε ήδη υλοποιούνται με γοργούς ρυθμούς. Στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι τεκμηριωμένες εισηγήσεις των ξένων ναυτιλιακών κέντρων -οι οποίες έχουν ήδη υποβληθεί, διαρκώς επικαιροποιούνται και συνεχώς επανυποβάλλονται- αναδεικνύουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, τα οποία η (μετ)εγκατάσταση στα κέντρα αυτά δύναται να προσφέρει. Στις κατ´ ιδίαν όμως συζητήσεις, ένα είναι το πρωτεύον και το μείζον differential πλεονέκτημα, το οποίο μετ´ επιτάσεως προβάλλουν: “Peace of mind? Piece of cake!” Ή όπως έλεγε -με νόημα- ένας εκλιπών Αιγνουσιώτης καραβοκύρης: “Όταν θέλω φουρτούνα μπαρκάρω και όπου βρω μπουνάτσα φουντάρω.” Συμπερασματικά, δεν υπάρχει η πολυτέλεια περιόδου χάριτος, χρόνου προσαρμογής, εσωστρέφειας ή ενδοσκόπησης. Υπάρχει η ανάγκη γόνιμης αυτοκριτικής και η υποχρέωση εφαρμογής του -φαινομενικά παλιομοδίτικου- δόγματος “Adopt. Adapt. Improve.” (1) Αν όχι για άλλους λόγους, γιατί ο διεθνής ανταγωνισμός εάν δεν καραδοκεί να κερδίσει, σαφέστατα προσδοκά να μη χάσει: την ευκαιρία να αποδείξει πως και ό,τι διδάχθηκε, εξαιτίας των δικών του ακριβών παθημάτων και χάρις στα δικά μας πολύτιμα μαθήματα. (1) Απόσπασμα από ομιλία του Πρίγκηπα Εδουάρδου της Ουαλίας στο British Industries Fair του 1927.
